Askerlik Ders I: Mescide Giriş

8. Hudut Taburu mescidine ilk girişimi ömrümün geri kalanında unutmam mümkün değil. Akşam içtimasına yakın bir vakitti, eskiden kilise olarak kullanıldığı üzerindeki kabartmalardan anlaşılan binanın ışıkları tamamen kapalıydı. El yordamıyla ışığı açtığımda gördüğüm manzaranın sivil hayattaki bir mescitten pek farklı olmadığını görüp hayrete düşmüştüm. Mihrabı ahşaptan ve iptidaiydi ama duvara işlenmiş Arapça Allah ve Muhammed yazılarıyla, 7/24 açık olan radyatör sobasıyla, -mesciti ısıtan yegane aletin o olduğunu ve dışarıda havanın genelde -20 civarında olduğunu düşünürseniz onun etrafında halka olmamız normal- halısıyla (bilen bilir, askerdeyken halıya basmak paha biçilmez bir zevktir), hiçkimsenin sizi bulma ihtimalinin olmadığı bir yer olmasıyla ve sessizliğiyle bizim için bulunmaz bir nimetti. Tüm acemiliğim boyunca kapısına defalarca gelmiş, ama her defasında bir mazeret uydurup içeri adımımı bilet atmamıştım oysa...

Eskiden eroin bağımlısı olduğunu muhabbetin devamında öğrendiğim bir çocuğun bana ağır urfa aksanıyla "sen sivilde namaz kılmazsen, di mi hocam?" demesi bu olaydan bir hafta sonrasına rastlar. Nereden bildiğini sorduğumda "yüzündeki acıdan" demişti, "sığınmak için buraya geldiğin ve sadece muhtaçken Allah'ı andığın çok belli." Poker suratlı insanları oldum olası kıskanmışımdır zaten.

Mesciti medreseye çevirmemizse uzun sürmedi, birkaç binamaz arkadaşımla birlikte bilhassa haftasonları burada toplanıp kitap okuyor ve sohbet ediyoruz, tabi mescidin müdavimlerinin homurdanmalarını "burada da mı devrecilik var lan?" atarıyla kesmek vazifesi bana kaldı, şimdilik kah benim arkadaşlar benim imamla Şafilik'le Hanefilik arasındaki farkları tartışmamıza kulak misafiri oluyorlar, kah mütedeyyin cemaat arkadaşın mihrabı göstererek "ben şunu çekiyorum belim çok ağrıdı" esprisine muhatap oluyor, geçinip gidiyoruz anlayacağınız. Bana öyle geliyor ki Kars'ın bir köyünde, Ermenistan sınırına 25 km mesafede tutsak halde olup sivil hayata bu kadar ait bir yer bulmuşken askerliğimin geri kalanında okumaya, dua etmeye, sessizce oturmaya mescide kaçacağım- ha bir de yazmaya tabi, tıpkı bu yazı gibi.